Στα τέλη του 2025 θα κλείσει για ανακαίνιση το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι

Το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι, ένα από τα σημαντικότερα μουσεία μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης στον κόσμο, θα κλείσει για ανακαίνιση στα τέλη του 2025 και θα ανοίξει ξανά το 2030, ανακοίνωσε σήμερα Τετάρτη η Γαλλίδα υπουργός Πολιτισμού Ριμά Αμπντούλ Μαλάκ.

Οι εργασίες θα κοστίσουν 262 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η μετακόμιση και το σταδιακό κλείσιμο θα ξεκινήσει το φθινόπωρο του 2024.

Οι εργασίες ανακαίνισης και αφαίρεσης του αμιάντου από όλες τις προσόψεις, η βελτίωση της πυρασφάλειας, η ενεργειακή βελτιστοποίηση του κτιρίου, καθώς και οι ρυθμίσεις για καλύτερη προσβασιμότητα των ατόμων με μειωμένη κινητικότητα, θα ξεκινήσουν στις αρχές του 2026, είπε η υπουργός.

Πηγή : www.michanikos-online.gr

Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα

Πρόκειται για κτίριο μικτής χρήσης, με καταστήματα εστιατόρια, καφέ και κατοικίες και βρίσκεται στη πολιτεία της Φλόριντα, σε μια μικρή πόλη που θα τη χαρακτηρίζαμε “πολύ αμερικάνικη”. Είναι ένας χώρος 20.000 τετραγωνικών μέτρων, με εσωτερική αυλή και πλατεία 1.500 τετραγωνικών μέτρων.

Θα στεγάζει εστιατόρια, καφέ, γυμναστήριο, γραφεία και χώρο εκδηλώσεων, καθώς και 40 διαμερίσματα και loft, 15 διαμερίσματα βραχυπρόθεσμης μίσθωσης, πισίνα και χώρο στάθμευσης. Η πολιτεία εκεί, σου δίνει πολύ συγκεκριμένο brief. Δεν μπορείς να σχεδιάσεις σε οποιοδήποτε αρχιτεκτονικό στυλ θέλεις. Αυτό το στυλ είτε θα κάλυπτε τρεις δυνατότητες: το French-Creole, Meditarennean Revival, Cuban Architecture. Aυτή η πόλη έχει όλα αυτά τα στυλ. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό οικοδομικό τετράγωνο για την πολιτεία”.

Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα
Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα
Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα
Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα
Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα

Και συμπληρώνει η Ελληνίδα αρχιτέκτονας: “Έπρεπε να επιλέξουμε ανάμεσα στα τρία. Στο τέλος καταλήξαμε ότι δεν θέλουμε να περιοριστούμε. Δεν μπορούσαμε να καταλήξουμε σε ένα, ήταν πολύ μεγάλη η κλίμακα. Είδαμε τις προτάσεις που είχαν κάνει στο παρελθόν οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες και δεν μας άρεσε καμία. Ήταν πολύ απρόσωπες και ψυχρές. Και σκεφτήκαμε: γιατί να μη δομήσουμε ένα οικοδομικό τετράγωνο που να έχει όλα τα στυλ που συναντάς στην περιοχή; Αυτό θα του δώσει μια ιστορία, κάτι το οποίο δεν το κάνει “καινούργιο” αλλά του επιτρέπει να ενσωματωθεί στο σύνολο. Θα μειώσει την κλίμακα του αφού είναι κάτι που δεν κτίστηκε όλο μαζί, αλλά τμηματικά. Θέλαμε επίσης να το ανοίξουμε, να το “σπάσουμε”, να το κάνουμε προσβάσιμο σε όλους. Να το απολαμβάνει ο περαστικός και να μπαίνει μέσα σε αυτό”.

Έτσι στην καρδιά του δημιουργήσαν μια αυλή η οποία και καλύπτει τα περισσότερα τετραγωνικά του έργου στην οποία μπαίνει άπλετο το φως. Δημιουργήσαν ένα κήπο εσωτερικά του κτιρίου. “Κλιμακώσαμε πάρα πολύ τα ύψη του κτιρίου. Ο ένας δρόμος που βλέπει το έργο έχει ένα πάρκο, οπότε εκεί κάναμε χαμηλά τα ύψη του. Εκεί υπάρχουν τα πιο πολλά χρώματα, που παραπέμπει σε Cuban Αrchitecture, και παίζουν με το πράσινο της φύσης. Ο άλλος είναι ο κεντρικός και πιο εμπορικός, οπότε εκεί θέλαμε να ανοίγει και να μπαίνεις μέσα, για αυτό ο φοίνικας τοποθετήθηκε στη μέση και είναι σαν μια πύλη. Εκεί το στυλ είναι το French creole και βγάζει μια ενέργεια μυστηρίου. Η πλευρά που συνδέεται με το καινούργιο κομμάτι της πόλης είναι λίγο πιο αυστηρή με λιγότερο χρώμα, αλλά κρατώντας τον χαρακτήρα. Το πιο βιομηχανικό κομμάτι είναι το πιο απλό και ψηλό, με 4 ορόφους. Σε κάθε όροφο που ανεβαίναμε κάναμε stepback δηλαδή πήραμε την έννοια της “πρασιάς” και τη μεταφράσαμε σε μπαλκόνι. Δημιουργούσαμε δηλαδή οριζόντια επίπεδα πράσινα, τα οποία υποχωρούσε το κτίριο για να χάνει το ύψος. Αποκλιμακώνουμε και την οριζόντια κλιμάκωση. Έτσι πετύχαμε το οικοδομικό τετράγωνο να αποπνέει έναν “φιλικό”, προσιτό αέρα, προσφέροντας τη μέγιστη έκθεση στον ήλιο αλλά και ελάχιστη έκθεση στον άνεμο. Ενορχηστρώνουμε τις σκιές μέσα στην αυλή με τέτοιον τρόπο, ώστε όταν κάνει ζέστη να δημιουργούνται σκιερά κομμάτια στα εστιατόρια και στα καθιστικά κομμάτια. Έγινε φιλικό προς το περιβάλλον αλλά και στον κόσμο” καταλήγει η Μαριαλένα Τσόλκα.

Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα
Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα
Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα
Ενα ελληνικό αρχιτεκτονικό case-study στη Φλόριντα

Η προετοιμασία
Ποια ήταν η προετοιμασία για ένα μεγάλο έργο σε μια οικονομία τελείως διαφορετική από αυτήν της Ελλάδας; Η συν-ιδρύτρια του γραφείου μας είπε: “Περπατήσαμε όλους τους δρόμους με το google earth. Η ομάδα μου ήταν ήδη εκεί και μας έστελνε βίντεο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα, οι τυφώνες, οι έντονες βροχοπτώσεις. Aλλά πέρα από την πρόσοψη, μέσα, τα αλουμίνια και τα υλικά κατασκευής είναι τελευταίας τεχνολογίας εγκεκριμένα από τους αμερικάνικους οργανισμούς και ταυτόχρονα τα πιο ανθεκτικά που μπορεί να βρει κανείς”.

Το στυλ
Στη Μαριαλένα Τσόλκα αρέσει να έχει την ίδια αισθητική, αλλά όχι απαραίτητα και το ίδιο στυλ: “Ένας λόγος που έχω επιλέξει το επάγγελμα του αρχιτέκτονα είναι επειδή είναι ό,τι πιο κοντινό σε αυτό του ηθοποιού. Ζει σενάρια. Κι εγώ προσαρμόζομαι στα διαφορετικά σενάρια κρατώντας μια δικιά μου αισθητική αλλά όχι δικό μου στυλ. Και μεταφράζω το κάθε στυλ με το δικό μου μοναδικό τρόπο. Ζω κάθε σενάριο με τις αξίες και την προσέγγιση που μένουν ίδια” συμπληρώνει. Τους ρωτήσαμε αν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να μαρτυρά την ελληνική ταυτότητα τους: “Το συναίσθημα. Αγαπήσαμε το έργο. Είχαμε επίσης, μεγαλύτερο ρομαντισμό και σχέση με τη φύση, τις υλικότητες και το χρώμα”.

www.tsolka.com

Ισπανία: Χτίζει την «πόλη του παραδείσου»

Μια εξ ολοκλήρου νέα πόλη θέλει να «προσφέρει» η Ισπανία στη Γηραιά Ήπειρο ως μια διαφορετική πρόταση διασκέδασης και αναψυχής.

Μέσα σε 2,5 ώρες στα νοτιοδυτικά της Μαδρίτης, η Elysium City θα γίνει η πρώτη κυκλική και βιώσιμη πόλη της Ευρώπης που θα δημιουργηθεί σύμφωνα με το masterplan του παγκόσμιου αρχιτεκτονικού γραφείου Gensler. Θα εκτείνεται σε 2.900 στρέμματα και αναμένεται να ολοκληρωθεί σε 20 χρόνια, με την πρώτη φάση να εγκαινιάζεται σε περίπου 5. Το έργο έλαβε τις απαραίτητες οικοδομικές άδειες νωρίτερα φέτος και οι πρώτες εργασίες αναμένεται να ξεκινήσουν από μέρα σε μέρα. Το κόστος του θα ανέλθει λίγο κάτω από τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια.

https://www.ot.gr/tag/neom/

Με πρότυπο το Neom

Το εμβληματικό mega-project του διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας αποτελεί το πρώτο εκ των μεγαλεπίβολων έργων με συγκεκριμένη στοχοπροσήλωση, ανά τον κόσμο που δημιουγούνται στα πιο απίθανα μέρη. Η επισιτιστική ασφάλεια είναι προτεραιότητα για τους σχεδιαστές του έργου Neom, του διαδόχου του θρόνου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, ύψους 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για να μετατρέψει μια έκταση ερήμου στο μέγεθος του Βελγίου σε μια περιοχή υψηλής τεχνολογίας που μπορεί τελικά να φιλοξενήσει εκατομμύρια ανθρώπους.

Και οι δύο πόλεις -Neom και Elysium City- σχεδιάζονται σε ένα κομμάτι γης που ήταν προηγουμένως σχεδόν ανέγγιχτο. Και οι δύο περιγράφονται ως βιώσιμοι παράδεισοι με ηλιακά πάρκα, σιδηροδρομικό δίκτυο και ηλεκτρικά οχήματα. Και παραδόξως, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα, και τα δύο ονόματα έχουν αρχαίες ελληνικές ρίζες: Elysium σημαίνει «παράδεισος» και Neom από το ελληνικό πρόθεμα, neo, και μια αραβική συντομογραφία για το «μέλλον», σημαίνει ουσιαστικά «νέο μέλλον».

Βέβαια, το Neom έχει διαποτιστεί από την πρώτη μέρα με κριτική και αντιπαραθέσεις, ενώ το Elysium δεν έχει ακόμη κακοποιηθεί από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Αλλά πριν καν χαραχθεί ο πρώτος δρόμος, το Elysium City μπορεί ήδη να έχει πετύχει εκεί που απέτυχε το Neom: Υπόσχεται να συνεργαστεί με τη φύση, όχι εναντίον της. 

Το Eurovegas πριν το Elysium

Αν έχετε ακούσει για το Elysium στο παρελθόν, τότε πιθανότατα θυμάστε ότι όλα ξεκίνησαν ως μια ριζικά διαφορετική ιδέα. Πίσω στο 2018, το Elysium προωθήθηκε ως «Eurovegas» – ένα λαμπερό υπερθέαμα αποτελούμενο από πολυτελή ξενοδοχεία, καζίνο, θεματικά πάρκα και εμπορικά κέντρα. «Έμοιαζε με ένα Λας Βέγκας”», λέει ο Carlos Cubillos, διευθυντής σχεδιασμού και κύριος της Gensler, που τελικά ηγήθηκε του νέου masterplan.

Και τότε, όπως συνέβη με όλους τους τομείς δραστηριοποίησης ανά τον κόσμο, χτύπησε η πανδημία που έκανε ένα τέτοιο project να μοιάζει μάταιο. Και έτσι το Eurovegas εξελίχθηκε σε Elysium. Η διεθνής εταιρεία σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής επινόησε ένα ολοκαίνουργιο masterplan που περιλάμβανε ένα αστικό κέντρο, μια μαρίνα, μια αθλητική εγκατάσταση, ένα κέντρο έρευνας – και ναι, πολυτελή ξενοδοχεία και καζίνο. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό η νέα πόλη θα τροφοδοτείται με ενέργεια από τρία φωτοβολταϊκά εργοστάσια έκτασης περίπου 640 στρεμμάτων. Όλες οι εσωτερικές μετακινήσεις θα περιορίζονται σε ηλεκτρικά οχήματα και λύσεις μικροκινητικότητας, ενώ ένα κέντρο επεξεργασίας λυμάτων θα συμβάλλει στην άρδευση των πράσινων περιοχών και στην καλλιέργεια τροφίμων. Περίπου το 30% έως 40% της περιοχής θα παραμείνει ανέγγιχτο για λόγους διατήρησης.

From zero to hero

Φυσικά, μια έκταση αυτού του μεγέθους μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο αν χωριστεί σε μικρότερα τμήματα -ή όπως τα αποκαλεί ο Cubillos, «συνοικίες»- καθένα από τα οποία θα συνδέεται με ένα δίκτυο πράσινων διαδρόμων. Καθ’ όλη τη διάρκεια, οι αρχιτέκτονες ανατρέχουν στην Μπογκοτά και τους πράσινους διαδρόμους της, στην Πόλη του Μεξικού και το εκτεταμένο πάρκο Chapultepec και στη Σιγκαπούρη, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει τη φήμη μιας «πόλης στη φύση».

Το πρόβλημα είναι ότι καμία από αυτές τις πόλεις δεν σχεδιάστηκε από το μηδέν όπως η Elysium City. Και αν αναπτύχθηκαν από ένα αρχικό γενικό σχέδιο, τότε το ξεπέρασαν, καταπατώντας εδάφη στους κοντινούς λόφους. Το πιο σημαντικό είναι ότι αναπτύχθηκαν αργά και λίγο πολύ οργανικά, και οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί μεγάλωσαν με μια αίσθηση κοινότητας που καλλιεργήθηκε από γενιές και γενιές. Πώς θα μπορούσε κανείς να αναπαράγει, ή ακόμη και να κατασκευάσει, αυτή την αίσθηση του ανήκειν σε ένα κομμάτι παρθένας γης;

«Δεν μπορείς να το κατασκευάσεις, αλλά μπορείς να θέσεις τις βάσεις για το μέλλον», επισημαίνειο ο Cubillos, αναφέροντας ως παράδειγμα την αρχαία πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Αζτέκων. Όταν οι Αζτέκοι έχτισαν την πόλη Tenochtitlan (ή την τοποθεσία της σημερινής Πόλης του Μεξικού) γύρω στο 1325, επέλεξαν να την χτίσουν σε ένα νησί για να προστατευτούν από τους εισβολείς. Στη συνέχεια επινόησαν ένα εξελιγμένο δίκτυο υδραγωγείων και καναλιών για τη μεταφορά γλυκού νερού στην πόλη. Αυτή η πανταχού παρούσα σύνδεση με το νερό τούς βοήθησε να χτίσουν μια πόλη που ευημερούσε για αιώνες.

Το Elysium είναι χτισμένο πάνω σε μια παρόμοια αρχή, καθώς βρίσκεται στην άκρη του ταμιευτήρα νερού García Sola, οπότε ο Cubillos πιστεύει ότι ακολουθώντας το πρότυπο αυτό και δίνοντας στους ανθρώπους ένα στέρεο θεμέλιο, θα συνεχίσουν να χτίζουν οι ίδιοι πάνω σε αυτό: «Δημιουργείς το έδαφος και μετά αφήνεις τους ανθρώπους να φυτέψουν τους σπόρους».

Το στάδιο της «φύτευσης», ωστόσο, θα πάρει λίγο χρόνο. Η Gensler τονίζει ότι η κατασκευή θα ξεκινήσει στην πιο κερδοφόρα οικονομικά δραστηριότητα απ’ όλες -την ψυχαγωγία- που συγκεντρώνει τις περισσότερες θέσεις εργασίας. Από εκεί και πέρα, αναμένεται ότι θα ακολουθήσουν αθλητικές και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις, στη συνέχεια ο τουρισμός που σχετίζεται με την υγεία και την ευεξία και στη συνέχεια οι οικιστικές περιοχές σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Πηγή : www.michanikos-online.gr

Το αρχιτεκτονικό θαύμα της Κίνας

Ένα αρχιτεκτονικό θαύμα στέκεται πάνω από την όχθη της λίμνης Τζίνγκρονγκ, στην περιοχή Πίντου, του Τσενγκντού στην Κίνα. Στο αυτό ορεινό έδαφος βρίσκεται πλέον το Μουσείο Επιστημονικής Φαντασίας του Τσενγκντού, σχεδιασμένο από τους αρχιτέκτονες τη;ς εταιρείας Zaha Hadid, με έδρα το Λονδίνο. Ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα χρόνο, και το μουσείο που αποτελεί μέρος της μελλοντικής πόλης “Eπιστήμης και Τεχνολογίας” (S&T City) στο Τσενγκντού, άνοιξε πρόσφατα στο κοινό.

Όπως εξηγούν οι αρχιτέκτονες, το Τσενγκντού έχει συμβάλει στη διατήρηση της επιστημονικής φαντασίας στην Κίνα και το Μουσείο προβλέπεται να παρουσιάσει τη συμβολή της πόλης στην εξέλιξη και τη δημοτικότητα του είδους αυτής της δημιουργικότητας, σε όλο τον κόσμο. Επίσης, σηματοδοτεί 15 χρόνια από τότε που οι αρχιτέκτονες, γνωστοί για τη διάδοση του “παραμετρισμού” ως αρχιτεκτονικού στυλ, ξεκίνησαν την εισχώρηση τους στο αρχιτεκτονικό τοπίο της Κίνας. Έχουν σχεδιάσει προηγουμένως το Jinghe New City Culture & Art Centre, το Infinitus Plaza, ένα συγκρότημα γραφείων στο Guangzhou και το Changsha Meixihu International Culture & Arts Centre, μεταξύ πολλών άλλων στη χώρα της Κίνας.

Η παραμετρική αρχιτεκτονική του εμπορικού σήματος της ZHA θέτει τον τόνο για το νεόχτιστο μουσείο, το οποίο θα ταιριάζει ακριβώς σε μια ταινία όπως το “TRON”. Οι αρχιτέκτονες περιγράφουν το σχέδιο για τη μορφή της οροφής ως “ένα επεκτεινόμενο νεφέλωμα”, με ένα αστέρι στο κέντρο του. Η ρευστή “σιλουέτα” της οροφής χωρίζει τους εσωτερικούς χώρους σε διαφορετικές ζώνες. Το Μουσείο μετατρέπεται έτσι σε ένα “αστρικό σύννεφο” που διασκορπίζει τα ενεργειακά πεδία στις πολλές διαφορετικές ζώνες του, καθοδηγώντας τους επισκέπτες μέσω μιας πύλης που συνδέει την εμπειρία, με τη φαντασία. Αν η πρόθεση ήταν να προκαλέσει τη φαντασία του επισκέπτη, ο εσωτερικός σχεδιασμός με τους καμπυλόγραμμους χώρους και τον εντυπωσιακό φωτισμό κάνει ακριβώς αυτό. Ένας κεντρικός χώρος συνδέει τους διαδρόμους μέσα στο Πολιτιστικό Κέντρο, με πεζόδρομους που εκτείνονται από την πόλη.

Ο σχεδιασμός του μουσείου “καθορίζει” κόμβους δραστηριοτήτων που υφίστανται μέσα από τις γκαλερί, τις εγκαταστάσεις, τις καφετέριες και άλλες ανέσεις στο εσωτερικό και τις υπαίθριες πλατείες που τοποθετούνται σε επίπεδα.

Κατά μήκος του χώρου των 59.000 τ.μ. υπάρχει ένα πάρκο που περιβάλλει το Μουσείο. Το τοπίο έχει σχεδιαστεί για να επιτρέπει τη συλλογή και αποθήκευση νερού από τη βροχή για φυσικό φιλτράρισμα και επαναχρησιμοποίηση, εξασφαλίζοντας ότι η λίμνη της περιοχής γίνεται αναπόσπαστο μέρος του βιώσιμου συστήματος αποστράγγισης του Τσενγκντού. Η παρέμβαση αυτή όχι μόνο μετριάζει τις πλημμύρες στην πόλη αλλά και ενισχύει τη βιοποικιλότητα. Με αυτή την οικολογική προσέγγιση στο μυαλό, η στρατηγική σχεδιασμού περιλαμβάνει φυτά που είναι εγγενή στην περιοχή.

Ενώ η καθαρά φουτουριστική αισθητική θυμίζει ουτοπία, οι αρχιτέκτονες έχουν επίγνωση του αντίκτυπου που θα έχει στο περιβάλλον. Τα ζητήματα για τον μετριασμό του οικολογικού αποτυπώματος του κτιρίου περιλαμβάνουν ένα φυσικό υβριδικό σύστημα εξαερισμού, που βελτιστοποιεί το ήπιο υπο-τροπικό κλίμα του Τσενγκντού, για να παρέχει άνεση στους επισκέπτες και το προσωπικό καθ’όλη τη διάρκεια του έτους. Τα φωτοβολταϊκά στο μεγάλο θόλο της οροφής του μουσείου συμβάλλουν στην κάλυψη των ενεργειακών απαιτήσεων του κτιρίου.

Σχετικά με το σχεδιασμό του μουσείου, οι αρχιτέκτονες λένε στο επίσημο δελτίο τύπου “συνδέοντας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, το Μουσείο επιστημονικής φαντασίας του Τσενγκντού θα αποτελέσει κέντρο έμπνευσης και καινοτομίας για την πόλη“. Με μια γιορτή όλων των επιστημονικών φαντασιών, το μουσείο άνοιξε φιλοξενώντας το Παγκόσμιο Συνέδριο επιστημονικής φαντασίας (Worldcon) και τα βραβεία Hugo. Η ZHA κατάφερε να πετύχει την ανέγερση ενός κτηρίου που καθηλώνει ακόμη και το πιο απαιτητικό μάτι.

Πηγή εικόνων: Zaha Hadid Architects

Καναδάς: Ολοκληρώθηκε ο ουρανοξύστης Alberni που σχεδίασε ο Kengo Kuma

Το ιαπωνικό αρχιτεκτονικό γραφείο Kengo Kuma & Associates ολοκλήρωσε τον 43 ορόφων ουρανοξύστη Alberni στη συνοικία Coal Harbour του Βανκούβερ, στον Καναδά. Τo καμπυλωτό σχήμα του σχηματίζει τόξο, απομακρυνόμενο από τον δρόμο, και ισιώνει κοντά στο υψηλότερο σημείο του.

Σύμφωνα με το γραφείο, ο ουρανοξύστης σχεδιάστηκε κατά τρόπον που να αντιδρά στο περίγραμμα των κτηρίων στον ορίζοντα του Βανκούβερ, πόλη γνωστή για την πυκνότητα ουρανοξυστών καλυμμένων με υαλοπίνακες. «Η ομοιομορφία της υλικότητας των ουρανοξυστών του Βανκούβερ είναι ταυτοχρόνως η δύναμή του – ένα χαρακτηριστικό, ενοποιημένο τοπίο – και η ευκαιρία να προσφέρει κάτι διαφορετικό» είπε ο Kuma. «Οι αποφάσεις μας ήταν λιγότερο μια ευθεία αντίδραση στο πανταχού παρόν γυαλί και περισσότερο μια πρόθεση να δημιουργήσουμε έναν ουρανοξύστη του οποίου η υψηλή μάζα θα αποτελείτο από μικρότερα τμήματα, παραμένοντας στη σφαίρα του μετάλλου και του ξύλου» συνέχισε.

«Αυτά που μας ενδιαφέρουν είναι στις σχέσεις με τα περιβάλλοντα αντί στα πράγματα αυτά καθεαυτά μόνον, και πολλαπλά μικρότερα τμήματα προτείνουν μια πιο πορώδη σχέση – σε αντίθεση με βαρύτερους συμπαγείς όγκους – με την τοποθεσία μέσω θέας, αέρα, φωτός. Για εμάς, ένα κτήριο δεν είναι ένα αυτόνομο αντικείμενο αλλά μια σειρά σχέσεων τη δυνατότητα των οποίων δίνουν αρχιτεκτονικές δράσεις. Κάποιοι βλέπουν κτήριο· εμείς βλέπουμε συσχετίσεις και δραστηριότητες»

Η εξελιγμένη αντισεισμική προστασία που βρίσκεται στα θεμέλια του κτιρίου της Apple στην Καλιφόρνια

To Apple Park στο Cupertino της Καλιφόρνια είναι καινοτόμο λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής του, αλλά του συστήματος “απομόνωσης βάσης με ελαστικά θεμέλια” που διαθέτει, για αντισεισμική προστασία.

Το “Διαστημόπλοιο” όπως το αποκαλούν λόγω της κυκλικής του κατασκευής, είναι ένα από τα τελευταία project που ολοκληρώθηκαν υπό την εποπτεία του ίδιου του Steve Jobs και αποτελεί πλέον ένα ορόσημο της Apple, πιστό στις αρχές της για σχεδιασμό υψηλής αισθητικής, λειτουργικότητας, πράσινης ενέργειας και καινοτομίας. Ταυτόχρονα, το σύστημα αντισεισμικού σχεδιασμού του, του επιτρέπει να απορροφά τυχόν σεισμικές δονήσεις μέχρι και 80%.

Η εξελιγμένη αντισεισμική προστασία που βρίσκεται στα θεμέλια του κτιρίου της Apple στην Καλιφόρνια

Το πάρκο που επιπλέει λόγω της απομονωμένης βάσης του
Ο χαρακτηρισμός δεν είναι υπερβολικός. Το κυκλικό κτίριο των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, δεν “πατάει” στην επιφάνεια της γης. Αντίθετα, στηρίζεται σε 692 υπερυψωμένες βάσεις – ρουλεμάν από ανοξείδωτο χάλυβα, δύο επίπεδα κάτω από την επιφάνεια της γης, που προορίζονται να προστατεύσουν το κτίσμα από σεισμούς και άλλες φυσικές καταστροφές. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση σεισμού το κτίριο μπορεί να μετακινηθεί περίπου 1,2 μέτρα προς πάσα κατεύθυνση πάνω στις βάσεις του, χωρίς να ακολουθήσει τους κραδασμούς των θεμελίων.

Η συγκεκριμένη τεχνολογία ονομάζεται “σύστημα απομόνωσης βάσης” και συνήθως περιλαμβάνει την τοποθέτηση εύκαμπτων ρουλεμάν ή μαξιλαριών κατασκευασμένων από διάφορα υλικά όπως στρώματα καουτσούκ και μολύβδου μεταξύ των θεμελίων του κτιρίου και της πάνω κατασκευής.  Το συγκεκριμένο σύστημα αντισεισμικής προστασίας χρησιμοποιείται ευρέως στην Ιαπωνία, της οποίας το αρχιτεκτονικό παράδειγμα είχε κατά νου ο Steve Jobs και για τον σχεδιασμό του δικού του κτιρίου. Μάλιστα ο Jony Ive, chief design officer της Apple, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του, ότι η αντισεισμική προστασία ήταν κομβικό σημείο για τον Jobs, στον σχεδιασμό και την υλοποίηση του Apple Park.

Η είσοδος για τους επισκέπτες του Apple Park

Η εξελιγμένη αντισεισμική προστασία που βρίσκεται στα θεμέλια του κτιρίου της Apple στην Καλιφόρνια

Ένα μακάβριο παράδοξο συνέβη όταν στις 11 Μαρτίου του 2011, παράλληλα με το λανσάρισμα στην αγορά του ipad 2, έγινε ο μεγάλος σεισμός Tohoku στην Ιαπωνία που κόστισε την ζωή 15.897 ατόμων και πυροδότησε το πυρηνικό ατύχημα στον σταθμό Fukushima. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο Jobs επηρεάστηκε από αυτό, όμως είναι ενδεικτικό του γιατί στην Ιαπωνία σχεδόν 9.000 κτίρια χρησιμοποιούν συστήματα απομόνωσης βάσης για προστασία -στην Αμερική είναι ελάχιστα, κάτω από 200,  που επιλέγουν αυτή την υποδομή.

Άλλα γνωστά κτίρια που “αιωρούνται” είναι τα δημαρχιακά μέγαρα στο San Francisco, στην Pasadena, το Los Angeles και το Salt Lake City.

Και κάτι ακόμα πιο παράδοξο. Το σύστημα που χρησιμοποιεί η Apple, εμπνεύστηκε μεν από την Ιαπωνία, κατασκευάστηκε δε στον κόλπο του San Francisco, από την “Earthquake Protection Systems”, μία εταιρεία που ειδικεύεται σε συστήματα αντισεισμικής προστασίας με πελατολόγιο όμως σε Ασία και Λατινική Αμερική (Περού, Εκουαδόρ κ.α.), μιας και στην Αμερική μια τέτοια επένδυση παραμένει εξαιρετικά μη δημοφιλής.

Οι χάρτινοι πύργοι της Silicon Valley
Σε πλήρη αντίθεση με το Apple Park, η πλειοψηφία των κτιρίων της Silicon Valley διαθέτουν από ελάχιστη έως καθόλου αντισεισμική προστασία. Κτίσματα που μετρούν και μισό αιώνα ζωής, τα οποία σε περίπτωση ισχυρής σεισμικής δόνησης ενδέχεται να καταρρεύσουν σαν χάρτινοι πύργοι, μαζί με σπίτια και λοιπές υποδομές.

Μεγάλο μέρος της Καλιφόρνια εκτείνεται κατά μήκος του ρήγματος του Σαν Αντρέας και η περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο είναι ιδιαίτερα ευάλωτη, έχοντας όχι μία αλλά επτά μεγάλες γραμμές ρήγματος. Μια επανάληψη του περιβόητου σεισμού των 7,8 το 1906, θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις, δεδομένου ότι η συνδυασμένη περιοχή του Σαν Χοσέ, του Σαν Φρανσίσκο και του Όκλαντ έχει διογκωθεί σε πάνω από 8,8 εκατομμύρια ανθρώπους – πολλοί από αυτούς αποτελούν τον πυρήνα πολυεθνικών τεχνολογικών κολοσσών όπως η Apple, η Google και το Facebook. Και ενώ η Καλιφόρνια έχει περάσει δύο μεγάλους καταστροφικούς σεισμούς, η Αμερική στο σύνολο της παραμένει μία ελάχιστα σεισμογενής χώρα, οπότε στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει τεσταριστεί.

Οι λόγοι που οι ΗΠΑ – ενώ έχουν την τεχνογνωσία – δεν επενδύουν σε κάτι τέτοιο έχουν να κάνουν με τον υπολογισμό του κινδύνου. Παίρνοντας την παραδοχή ότι σε μία περίπτωση μεγάλης φυσικής καταστροφής πολλά και παλιά κυρίως κτίρια με μέσο όρο ζωής τα 50 έτη θα υποστούν σημαντικές υλικές ζημιές και στην πραγματικότητα θα αχρηστευθούν, δεν θεωρείται ότι αξίζει η επένδυση σε καλύτερες κτιριακές υποδομές, με ένα ήδη υψηλό κόστος κατασκευής, μιας και κάτι τέτοιο είναι στατιστικά απίθανο να συμβεί.

Μέσα στο «διαστημόπλοιο»
Το Apple Park μετράει πλέον μισή δεκαετία ζωής, μιας και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2018. Χαρακτηριστικές είναι οι ατέλειωτες γυάλινες επιφάνειες περιμετρικά του, η ενεργειακή του αυτονομία λόγω των άπειρων ηλιακών πάνελ που έχουν τοποθετηθεί στη στέγη του, η πυκνή δενδροφύτευση περιμετρικά του αλλά και οι εσωτερικές του υποδομές όπως η αίθουσα ανακοινώσεων χωρητικότητας άνω των 1.000 ατόμων, αριθμός όχι παράλογος αν αναλογιστεί κανείς τους 12.000 εργαζόμενους σε αυτό.

Αν αναλογιστούμε ότι μόνο η κατάρρευση του Apple Park από έναν σεισμό θα μπορούσε να σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους, μπορούμε να κατανοήσουμε την έμφαση που δόθηκε στην αντισεισμική του προστασία.

Πηγή : www.michanikos-online.gr