17 εντυπωσιακά κτίρια που ανοίγουν τις πόρτες τους το 2018

/in /by

Το 2018 αναμένεται να ανοίξουν τις πόρτες του αρκετά εντυπωσιακά κτίρια σε όλον τον κόσμο. Από το Grand Egyptian Museum στην Αίγυπτο μέχρι το Lakhta Center στη Ρωσία, συγκεντρώσαμε τα 17 κτίρια που θα ανοίξουν φέτος και μας έχουν τραβήξει την προσοχή.

Grand Egyptian Museum, Αίγυπτος

Στα 24.000 τ.μ. αυτός ο εκθεσιακός χώρος θα είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο. Το Grand Egyptian Museum είναι υπό κατασκευή από το 2012 και τα εγκαίνιά του αναμένονται στο τέλος του 2018. Είναι χτισμένο στην έρημο ανάμεσα στο Κάιρο και τις πυραμίδες. Η πρόσοψή του θα είναι φτιαγμένη από αλάβαστρο και θα φιλοξενήσει εκθέματα που θα παρουσιαστούν στο κοινό για πρώτη φορά. Θα στεγάζει επίσης παιδικό μουσείο και μεγάλους κήπους.

Leeza Soho, Κίνα

Το Leeza Soho είναι ένας γυάλινο πύργος, ο οποίος θα βρίσκεται στην νέα οικονομική ζώνη του Πεκίνου. Η αρχιτεκτονική του κτιρίου φέρει την υπογραφή της Zaha Hadid η οποία έφυγε από τη ζωή το 2016.

Tribunal de Paris, Γαλλία

Πρόκειται για το νέο δικαστικό μέγαρο στο Παρίσι, το οποίο θα είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο. Ο αρχιτέκτονας Renzo Pianο, που είναι υπεύθυνος για τον σχεδιασμό του, έχει δημιουργήσει έναν πύργο 160 μέτρων αποτελούμενο από μικρότερα κτίρια στημένα το ένα πάνω στο άλλο. Θα έχει μία εντυπωσιακή γυάλινη πρόσοψη και τρία αίθρια. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της πόλης του Παρισιού και αναμένεται να ανοίξει τον Απρίλιο.

ICD Brookfield Place, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Το ICD Brookfield Place είναι ένα κτίριο 53 ορόφων, που θα στεγάζει γραφεία. Σχεδιασμένο από την Foster+Partners, το Brookfield Place θα έχει γραφεία με θέα τον ουρανό και το Burj Khalifa, εξωτερικούς χώρους και τεράστιο κήπο.

China Resources Land, Κίνα

Το σύμπλεγμα κτιρίων China Resources Land θα βρίσκεται στην πόλη Shenzhen και θα στεγάζει δημόσιους κήπους, ξενοδοχείο, μαγαζιά και εστιατόρια. Είναι μέρος του προγράμματος αστικής ανάπτυξης της πόλης και στοχεύει στην επέκταση της αρχιτεκτονικής βιωσιμότητας της περιοχής.

Vessel, Νέα Υόρκη

Πρόκειται για ένα κτίριο με ασυνήθιστο σχήμα, αφού είναι εμπνευσμένο από τις κυψέλες των μελισσών και μάλιστα οι επισκέπτες του καλούνται να το «σκαρφαλώσουν», αφού το 16όροφο κτίριο έχει 2.500 χιλιάδες σκαλοπάτια επενδυμένα με χαλκό. Θα υπάρχει βέβαια και ασανσέρ για όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μπουν σε αυτήν τη διαδικασία!

V&A Museum of Design, Σκωτία

Το V&A του Λονδίνου ανοίγει παράρτημα στο Dundee της Σκωτίας και το κτίριο που θα το στεγάζει είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό. Το κόστος του ανέρχεται στα 80 εκατομμύρια λίρες και αναμένεται να υποδέχεται περίπου 350.000 επισκέπτες τον χρόνο ενώ αποτελεί μέρος του αναπτυξιακού προγράμματος της περιοχής.

Fotografiska, Λονδίνο

Το μεγαλύτερο εκθεσιακό κέντρο αφιερωμένο στην τέχνη της φωτογραφίας θα είναι το Fotografiska. Επτά εκθεσιακοί χώροι, κινηματογράφος, καφέ, μπαρ και εστιατόρια θα στεγάζονται στον γιγαντιαίο χώρο και αναμένεται να παρουσιαστούν πολύ σημαντικές εκθέσεις, καθώς στο παρελθόν το Swedish Οrganisation Fotografiska έχει συνεργαστεί με την Annie Leibovitz, τον Helmut Newton και τον David LaChapelle στον παλαιότερο χώρο του στην Στοκχόλμη.

The New Hayword Gallery, Λονδίνο

Καθώς ο προηγούμενος χώρος που στεγαζόταν η Hayworth Gallery παραμένει κλειστός από το 2015 για ανακαίνιση, η έκθεση θα ξανανοίξει τις πόρτες της σε ένα νέο κτίριο του οποίου οι τελευταίοι όροφοι «λούζονται» από φυσικό φως.

Framework, Portland, ΗΠΑ

Το Framework μεγαλύτερος ξύλινος ουρανοξύστης της Αμερικής. Στηρίζεται σε έναν ξύλινο «κορμό» και θα στεγάζει διαμερίσματα και γραφεία. Το μικτής χρήσης κτίριο θα έχει ανοιχτή οροφή και κήπο.

World One, Ινδία

Στα νότια της Βομβάης και με 117 ορόφους, αυτός ο ουρανοξύστης αναμένεται να γίνει το ψηλότερο συγκρότημα κατοικιών στον κόσμο. Τους εσωτερικούς του χώρους θα σχεδιάσει ο Giorgio Armani και θα περιλαμβάνουν πισίνα, γυμναστήριο και γήπεδα κρίκετ, όπως και 290 διαμερίσματα με θέα τη θάλασσα.

Merdeka PNB 118, Μαλαισία

Το Merdeka PNB 118 είναι ένας ουρανοξύστης 118 ορόφων στην Κουάλα Λουμπούρ. Θα στεγάζει διαμερίσματα, ξενοδοχείο και γραφεία ενώ το εξωτερικό του θα είναι εντυπωσιακό.

Lakhta Center, Ρωσία

Το Lakhta Center θα είναι ένας πύργος ύψους 462 μέτρων στην Αγία Πετρούπολη. Πρόκειται για το ψηλότερο κτίριο της Ρωσίας και της Ευρώπης και θα έχει παρατηρητήριο στα 357 μέτρα ύψος, όπως και εστιατόριο με πανοραμική θέα.

Instanbul New Airport, Τουρκία

Το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης λέγεται πως θα φιλοξενεί ετησίως 150 εκατομμύρια επιβάτες. Περίπου 60 εκατομμύρια περισσότερα από το τρέχον πολυάσχολο αεροδρόμιο του κόσμου στην Ατλάντα. Θα έχει ταβάνι με γεωμετρικά σχέδια και παράθυρα οροφής που θα επιτρέπουν στο φυσικό φως να μπει στον χώρο.

Jewel Changi, Σιγκαπούρη

Ο νέος τερματικός του αεροδρομίου Changi στη Σιγκαπούρη θα ολοκληρωθεί φέτος και θα έχει γυάλινη οροφή-θόλο σε σχήμα donut! To Jewel Changi θα συνδέει τους τρεις υπάρχοντες τερματικούς μέσω γυάλινων διαδρόμων.

Mohammed Bin Rashid Library, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Πρόκειται για μια βιβλιοθήκη της οποίας το κόστος κατασκευής άγγιξε τα 168 εκατομμύρια λίρες, είναι σε σχήμα ανοιχτού βιβλίου και έχει τη μεγαλύτερη ηλεκτρονική βιβλιοθήκη παγκοσμίως.

Dubai Frame, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Με ύψος 153 μέτρα και σε σχήμα κορνίζας, το Dubai Frame άνοιξε τις πόρτες του στις αρχές του χρόνου. Η τοποθεσία έχει επιλεχθεί προσεκτικά ώστε οι επισκέπτες του να έχουν θέα το παλιό, αλλά και το νέο Ντουμπάι.

Πηγή: el.ozonweb.com

Η Τέχνη λυγίζει κτίρια και φέρνει τα πάνω κάτω

/in /by

Πώς μια νέα γενιά φωτογράφων «παίζει» με την αρχιτεκτονική και μεταμορφώνει το αστικό περιβάλλον.


«Η αρχιτεκτονική είναι κατοικημένη γλυπτική» σύμφωνα με τον Κονσταντίν Μπρανκούζι, τον Ρουμάνο γλύπτη, ζωγράφο, φωτογράφο και πρωτοπόρο του Μοντερνισμού.

Κι όμως, οι αρχιτέκτονες βλέπουν πολλές φορές τους εαυτούς τους να είναι δέσμιοι των ορίων που θέτουν οι κανόνες της μηχανικής.

Οι, δε, μηχανικοί με τη σειρά τους αυτοπεριορίζονται από τα όρια της φυσικής.

Πώς μπορεί να ξεκλειδώσει αυτό το δημιουργικό αδιέξοδο;

Ο κόσμος της Τέχνης μπαίνει στην εξίσωση και απελευθερώνει τα όρια της φαντασίας στην αρχιτεκτονική.

Μια νέα γενιά ψηφιακών καλλιτεχνών «παντρεύει» την τέχνη με την τεχνολογία της φωτογραφίας, του photoshop και μεταμορφώνει το αστικό περιβάλλον.

Κτίρια λυγίζουν, ουρανοξύστες υποκλίνονται, γέφυρες σηκώνονται προς τον ουρανό, σπίτια παίζουν Jenga ή ετοιμάζονται να πετάξουν.

Στα χέρια αυτής της ψηφιακής γενιάς η αρχιτεκτονική είναι ένα παιχνίδι και μας προσκαλεί να παίξουμε μαζί της.

Ο σουρεαλιστής Victor Enrich

Ο Ισπανός καλλιτέχνης και φωτογράφος, Victor Enrich, ξεκίνησε να μεταμορφώνει την αρχιτεκτονική των κτιρίων σε σουρεαλιστικά, φουτουριστικά σχέδια κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην πρωτεύουσα Ρίγα της Λετονίας.

Φωτογράφισε μία από τις πολλές γέφυρες της πόλης.

Στη συνέχεια την επεξεργάστηκε με ψηφιακά μέσα σχεδίασης και τη σήκωσε στον ουρανό δίνοντας της μια ορθή γωνία 90 μοιρών.

Με αυτήν την πρώτη φωτογραφία ξεκίνησε η σειρά των «Αστικών Πορτρέτων» του Victor Enrich στην οποία ο καλλιτέχνης κατασκευάζει εκ νέου κτίρια αψηφώντας τους κανόνες της βαρύτητας, της μηχανικής και της αρχιτεκτονικής διατηρώντας παράλληλα μια αίσθηση ευφάνταστου ρεαλισμού.

Για μια δεκαετία και πλέον ο Ισπανός εργάστηκε στον τομέα της τρισδιάστατης απεικόνισης σε εταιρείες της Βαρκελώνης.

«Συνειδητοποίησα πως ήμουν έτοιμος πλέον να χρησιμοποιήσω τις τεχνικές που είχα διδαχθεί στους δρόμους των πόλεων», λέει ο Victor Enirch σε μια παλιότερη συνέντευξή του.

Συμπληρώνει: «Παράτησα, λοιπόν, τη δουλειά μου και άρχισα να πειραματίζομαι με τα ίδια εργαλεία, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο στόχο πέρα από το να δοκιμάσω και να ανακαλύπτω όλες τις πιθανότητες και τα όρια της φαντασίας».

Με αφετηρία τη γεωμετρία ή κάποιο αρχιτεκτονικό στοιχείο του κτιρίου και με βάση τις σκέψεις του ή κάποια προσωπική εμπειρία ο Ισπανός καλλιτέχνης φτιάχνει μια δική του ιστορία.

Την αφηγείται με φανταστικές εικόνες χάρη στην τεχνική του τρισδιάστατου φωτορεαλισμού.

Το 2013 από μόλις μία φωτογραφία ενός ξενοδοχείου στο Μόναχο συνέθεσε 88 πιθανά νέα σχήματα που θα μπορούσε να πάρει αυτό το κτίριο.

Ένα πρότζεκτ που χρειάστηκε οκτώ μήνες για να υλοποιηθεί. «Έπρεπε να αναπαραστήσω τα πάντα.

Όχι μόνο αυτά που έβλεπα, αλλά και αυτά που το κτίριο έκρυβε μέσα του», λέει.

«Φανταστείτε τι πρόκληση είναι να πρέπει να σχεδιάσεις τη στέγη ενός ουρανοξύστη, στον οποίο δεν έχεις καμία άλλη πρόσβαση πέρα από μια θολή και γεμάτη πίξελ δορυφορική εικόνα».

Ο Enrich έχει μετατρέψει κτίριο σε πλωτή σφαίρα, σε πατάτες των McDonald’s, σε ζιγκ-ζαγκ, σε χίλια κομμάτια, ενώ με την εκλογή του μεγιστάνα Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών οραματίστηκε τον δικό του ολόχρυσο Λευκό Οίκο.

«Παίζω με το αστικό περιβάλλον, παίζω με την εικόνα. Και ίσως αυτό που πραγματικά θέλω είναι να κάνω τον κόσμο να παίξει μαζί μου».

Η ομορφιά της παρακμής

Η αστική ψηφιακή απεικόνιση του φανταστικού και του απίθανου δεν αντιμετωπίζεται από όλους ως είδος τέχνης.

Ο καλλιτέχνης Xavier Delory με έδρα τις Βρυξέλλες αποκαλεί το στιλ «αρχιτεκτονική μυθοπλασία» και βλέπει πολλές κοινοτοπίες στα έργα των ψηφιακών καλλιτεχνών της αρχιτεκτονικής.

«Πιστεύω ότι αυτή η καλλιτεχνική προσέγγιση κάνει την αρχιτεκτονική πιο δημοφιλή στους νεοφώτιστους».

Σε αντίθεση με πολλούς της γενιάς του ο Delory εστιάζει στην ομορφιά της αστικής παρακμής.

Σε μία από τις πιο γνωστές σειρές έργων του με τίτλο «Προσκύνημα στον Μοντερνισμό» ο εν λόγω καλλιτέχνης εμπνέεται από κτίρια σύμβολα του μοντερνισμού, όπως τη Βίλα Σαβουά του Λε Κορμπιζιέ, και τα καλύπτει με γκράφιτι για να φαίνονται σαν να έχουν πέσει θύματα βανδαλισμού ή της φθοράς του χρόνου.

«Αμφισβητώ την ευθραυστότητα της ιστορίας και την επιλογή των κοινωνιών να προσδίδουν αξία στη διατήρηση και συντήρηση δημιουργιών του παρελθόντος», λέει ο Delory.

«Με συνεπαίρνει η αισθητική της παρακμής, η ομορφιά των ερειπίων.

Μου αρέσει αυτή η κατάσταση των κτιρίων, διότι φέρνει την αρχιτεκτονική πιο κοντά στη γλυπτική».

Όπως και στην περίπτωση του Καταλανού Victor Enrich, οι εικόνες και οι δημιουργίες του Delory δεν είναι αληθινές.

Είναι όλες δημιουργίες της δύναμης του Photoshop.

Ο Delory προσθέτει χρώμα σε δημιουργίες των μοντερνιστών χωρίς να αλλάζει την ταυτότητα των κτιρίων.

Ο κόσμος και πάλι βλέπει και αναγνωρίζει τον Λε Κορμπιζιέ.

«Τι έχει απομείνει από την ουτοπία, το καλύτερο μέλλον που μας υποσχέθηκε το κίνημα του μοντερνισμού στις αρχές του 20ού αιώνα;», αναρωτιέται ο φωτογράφος και απαντά: «η εποχή της εξιδανίκευσης της αρχιτεκτονικής έχει παρέλθει».

Πηγή: athensvoice.gr